هی رفیق!

بغض هایم را مسخره نکن!

به سه نقطه های آخر حرف هایم نخند!

تمام زندگیم نقطه چین است!

اینها تمام نوشته های تاریکی ذهن و دنیای من است…

اینجا کلبه ی وحشت من است!

چرخ و فلک خاطره هاست…

سکوت چش مها و سرسره ی بغض هاست…

در دنیای تاریک و سیاه من خبری از گل و درخت نیست!

روشنی نیست…
سیاهی مطلق است…!

دوست خوب من! 
سکوت کن و رد شو!

چشمهایت را ببند تا تن لش زندگی مرده ام را نبینی!

گوشهایت را بگیر تا صدای ناله ها و زجه زدن هایم را نشنوی!

در دنیای من؛بی کسی دلتنگی و حسرت بیداد میکند…!

اینجا من هستم و من و من!

اینجا بجز من و بغضهایم چیز دیگری نیست!

هیچی نگو… 
نخند… اشک نریز… ترحم نکن…
فقط رد شو…!

مهران